TOPOGRAFIA PORZĄDKU
Pomysł na zrealizowanie projektu o porządku przyszedł mi do
głowy podczas rozmów z moją mamą. Jest to osoba, którą bardzo denerwuje nieład
wokół niej, przez co inni domownicy "cierpią" ponieważ nie są tak
uwrażliwieni na temat porządku.
Książki to symbol wiedzy, sztuki, potęgi, porządku, "wielu
czytelników nie widzi symbolicznego znaczenia książki, uważa ją za nieistotny
rekwizyt. Współcześnie również pisarze nie potrafią dostrzec i wykorzystać jej
potencjału symbolicznego. Książki są obecne w naszym życiu, nawet jeśli tego
nie zauważamy, są dla nas czymś stałym, pewnym". Dlatego też
postanowiłam wykorzystać
je jako główny przedmiot w moim projekcie.
je jako główny przedmiot w moim projekcie.
Chciałabym stworzyć
film, nakręcony w pustym pomieszczeniu, gdzie stworzę rzeźbę składającą się z
rozrzuconych książek po podłodze. Następnie za pomocą kilku dodatkowych książek
- które zostaną rzucone w kierunku bałaganu spowodują powstanie jeszcze
większego chaosu przed kamerą. Po nakręceniu kilku scen zostaną one zmontowane i
przedstawione obok siebie na jednym filmie kilku dziesięcio sekundowym
puszczonym w pętli - co spotęguje odbiór
całego przekazu.
Przez cały ten zabieg
chciałabym ukazać problem z którym zmagają się osoby
"pedantyczne". Dla których moment w którym zostanie zaburzony przez
nich akceptowany "porządek" jest w pewnym stopniu traumatyczny i od razu
mają chęć sprzątnięcia tego.
Topography of order from Agnieszka Pietrzyk on Vimeo.
HYPERBODIES- PROSTHESIS
Wychodząc od myśli o problematyce dłoni, w pewnym momencie nasunął się mi temat protez.
W dzisiejszych czasach protezy są powszechnie stosowane. Zastępują narządy obarczone wrodzoną niepełnosprawnością jak i te, których pełna sprawność została utracona np. w wyniku wypadków lub chorób. Dziejom człowieka od wieków towarzyszy chęć ulepszania ciała ludzkiego. Od początku istnienia ludzie tworzyli i udoskonalali coraz to nowe przedmioty, które miały pomagać w codziennym życiu np. podczas polowania lub przemieszczania się, i które z czasem zastąpiły pierwotne ręce i nogi. Polowania nie mogły odbywać się bez broni,
a chodzenie przestało być jedyną możliwością dotarcia do celu. Podobnie historia kształtowała się w dziedzinie protetyki. Istnieją dwie główne przyczyny, z których wynika potrzeba rozwoju nauki. Są to wady wrodzone i traumatyczne konfliktowe wydarzenia. Największą przyczyną zainteresowania możliwościami naprawy ludzkiego ciała były wojny i epidemie, podczas których amputacje były jedyną gwarancją przeżycia i powszechnym środkiem leczenia ran poniesionych w ogniu walki. Najstarsza znaleziona i zidentyfikowana proteza należy do egipskiej mumii. Jest to duży palec u nogi i liczy sobie ponad pięć tysięcy lat, gdyż pochodzi z 3000 r. p.n.e. Inne źródła podają, że równie stary przypadek amputacji i zastosowania protezy został odnotowany w świętych księgach hinduizmu, Wedach.
W najstarszej z nich o nazwie Rygweda, tworzonej w latach 3500 r. p.n.e. - 1800 r. p.n.e. opisano pierwszą amputację. Dotyczyła ona królowej Vishpla, która straciła nogę w walce. Przygotowano dla niej metalową nogę, która umożliwiała jej chodzenie, a nawet prowadzenie dalszych walk. Drugim najstarszym przykładem zastosowania protezy jest palec innej egipskiej mumii pochodzący z okresu 1070 - 664r.p.n.e.
W dzisiejszych czasach protezy są powszechnie stosowane. Zastępują narządy obarczone wrodzoną niepełnosprawnością jak i te, których pełna sprawność została utracona np. w wyniku wypadków lub chorób. Dziejom człowieka od wieków towarzyszy chęć ulepszania ciała ludzkiego. Od początku istnienia ludzie tworzyli i udoskonalali coraz to nowe przedmioty, które miały pomagać w codziennym życiu np. podczas polowania lub przemieszczania się, i które z czasem zastąpiły pierwotne ręce i nogi. Polowania nie mogły odbywać się bez broni,
a chodzenie przestało być jedyną możliwością dotarcia do celu. Podobnie historia kształtowała się w dziedzinie protetyki. Istnieją dwie główne przyczyny, z których wynika potrzeba rozwoju nauki. Są to wady wrodzone i traumatyczne konfliktowe wydarzenia. Największą przyczyną zainteresowania możliwościami naprawy ludzkiego ciała były wojny i epidemie, podczas których amputacje były jedyną gwarancją przeżycia i powszechnym środkiem leczenia ran poniesionych w ogniu walki. Najstarsza znaleziona i zidentyfikowana proteza należy do egipskiej mumii. Jest to duży palec u nogi i liczy sobie ponad pięć tysięcy lat, gdyż pochodzi z 3000 r. p.n.e. Inne źródła podają, że równie stary przypadek amputacji i zastosowania protezy został odnotowany w świętych księgach hinduizmu, Wedach.
W najstarszej z nich o nazwie Rygweda, tworzonej w latach 3500 r. p.n.e. - 1800 r. p.n.e. opisano pierwszą amputację. Dotyczyła ona królowej Vishpla, która straciła nogę w walce. Przygotowano dla niej metalową nogę, która umożliwiała jej chodzenie, a nawet prowadzenie dalszych walk. Drugim najstarszym przykładem zastosowania protezy jest palec innej egipskiej mumii pochodzący z okresu 1070 - 664r.p.n.e.
W trakcie rozważań i rozmów z wykładowczynią, doszłyśmy do terminu Kostiumów Bauhausu. Profesor Oskar Schlemmer,
który był prowadzącym pracownię teatralną w szkole Bauhausu, stworzył Balet Triadyczny oraz zaprojektował owe kostiumy. Przede wszystkim: to nie były zwykłe kostiumy – przebrania. To były autonomiczne figury, pełne wyrazu, z charakterem i przekazem dla nas – widzów. Nie było w nich człowieka, a jednak nosiły znamiona ruchu. Wydawały się osobnymi bytami. Spodobała mi się ich prostota
i harmonijność. To doprowadziło mnie do realizacji podobnych kostiumów z białego brystolu. Następnie po długich przemyśleniach, nałożyłam je na siebie i zaczęłam wykonywać różne ruchy. Doprowadziło mnie to do momentu, w którym doznałam dużego ograniczenia ruchu. Zaczęłam odczuwać dyskomfort wywodzący się z tego, że cały czas myślałam o fakcie, żeby "protezy" na moich rękach nie spadły mi- musiałam je opierać o ściany, meble, po dłuższej chwili wręcz odczuwałam drętwienie podniesionych pod jednym kątem rąk.
W ten sposób powstał kilku minutowy film, gdzie odmierzam małą przestrzeń w domu za pomocą owych "protez".
który był prowadzącym pracownię teatralną w szkole Bauhausu, stworzył Balet Triadyczny oraz zaprojektował owe kostiumy. Przede wszystkim: to nie były zwykłe kostiumy – przebrania. To były autonomiczne figury, pełne wyrazu, z charakterem i przekazem dla nas – widzów. Nie było w nich człowieka, a jednak nosiły znamiona ruchu. Wydawały się osobnymi bytami. Spodobała mi się ich prostota
i harmonijność. To doprowadziło mnie do realizacji podobnych kostiumów z białego brystolu. Następnie po długich przemyśleniach, nałożyłam je na siebie i zaczęłam wykonywać różne ruchy. Doprowadziło mnie to do momentu, w którym doznałam dużego ograniczenia ruchu. Zaczęłam odczuwać dyskomfort wywodzący się z tego, że cały czas myślałam o fakcie, żeby "protezy" na moich rękach nie spadły mi- musiałam je opierać o ściany, meble, po dłuższej chwili wręcz odczuwałam drętwienie podniesionych pod jednym kątem rąk.
W ten sposób powstał kilku minutowy film, gdzie odmierzam małą przestrzeń w domu za pomocą owych "protez".
Agnieszka Pietrzyk- Prothesis from Agnieszka Pietrzyk on Vimeo.
OBRAZ UTAJNIONY-
zdjęcie wykonane aparatem otworkowym na papierze światłoczułym
Obraz utajony jest to praca oparta na realizacji zdjęcia wykonanego metodą otworkową. Aparat wykonany z metalowej puszki został zamontowany w oknie mojego pokoju 22.12.2015r. do dnia 24.01.2016r. Zdjęcie zarejestrowane na papierze światłoczułym jest formą negatywu i nie może zostać zaprezentowane. Po wyjęciu z kamery otworkowej zostało umieszczone w szczelnie zamkniętym czarnym pudełku, aby uniemożliwić dostęp niepożądanego światła. Zarejestrowany obraz jest to widok z okna mojego pokoju. Okno
jest skierowane na mało uczęszczaną ulicę z kilkoma domami. Okno to usytuowane jest w taki sposób, że przez większość dnia wpada przez nie duża ilość promieni słonecznych. Dzięki temu pomimo miesięcznego naświetlania, zarejestrowana została droga Słońca
na niebie za pomocą grubej jasno- niebieskiej linii przecinającej kadr na tle fioletowego koloru podłoża światłoczułego, które przy próbie zamiany negatywu na pozytyw stanie się bielą nieba. Poniżej linii zaznaczonej przez słońce znajdują się biało szarawe drzewa
oraz dom z naprzeciwka. Kolory zdjęcia są delikatnie zamglone.
jest skierowane na mało uczęszczaną ulicę z kilkoma domami. Okno to usytuowane jest w taki sposób, że przez większość dnia wpada przez nie duża ilość promieni słonecznych. Dzięki temu pomimo miesięcznego naświetlania, zarejestrowana została droga Słońca
na niebie za pomocą grubej jasno- niebieskiej linii przecinającej kadr na tle fioletowego koloru podłoża światłoczułego, które przy próbie zamiany negatywu na pozytyw stanie się bielą nieba. Poniżej linii zaznaczonej przez słońce znajdują się biało szarawe drzewa
oraz dom z naprzeciwka. Kolory zdjęcia są delikatnie zamglone.
projekt zrealizowany w II Pracowni Obrazu, prowadzonej przez dr hab. Zbigniewa Romańczuka oraz dr Małgorzatę Szymankiewicz na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów AS
A tu ja z moją pracą podczas dni otwartych w katedrze malarstwa na Akademii Sztuki w Szczecinie:)
PODSTAWY ANIMACJI: czasem i z wycinanek, może powstać kilka sekund radości:)
Animacja- mysi król by Agnieszka&Ewa from Agnieszka Pietrzyk on Vimeo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz